Oddział Partyzancki „Nerwa” powstał jesienią 1943 roku i istniał do końca lipca 1944 roku, kiedy to został rozbrojony we wsi Polanówka pod Lublinem przez oddziały Armii Czerwonej. Nazwę swoją wziął od pseudonimu, organizatora i dowódcy oddziału Wojciecha Rokickiego ówczesnego ppor rezerwy, który oprócz pseudonimu „Gamasz” używał również pseudonimu „Nerwa” przyjętego od cesarza rzymskiego, / Marcus Cocceius Nerva żył około 30-98 r. /po n. Chr./
Oddział stanowił II pluton 8 pułku piechoty A.K. a w okresie akcji „Burza” był już II kompanią 8 p.p. A.K.
Opracowanie niniejsze powstawało kilkanaście lat i zapewne nigdy nie byłoby ukończone, gdyby nie współpraca dowódcy i licznych kolegów – członków oddziału, którzy udzielili autorom wydatnej pomocy, szczególnie w odtworzeniu stanu osobowego i uszeregowaniu, wydarzeń w których uczestniczyliśmy.
Wiemy, że opracowanie nasze nie jest doskonałe, gdyż pamięć ludzka jest zawodna a burzliwe koleje losu jakie przeżywaliśmy w pierwszych latach po wojnie spowodowały zarówno zaginięcie kroniki oddziału jak i ewidencji oddziału. Szczególnie wykaz partyzantów umieszczony w opracowaniu wydaje się niepełny a ponadto zawiera luki w danych personalnych niektórych osób. Mamy nadzieję, że braki te zostaną uzupełnione w miarę uzyskiwania nowych materiałów. Opracowanie ma charakter faktograficzny i jak powiedzieliśmy jest wynikiem współdziałania wielu osób, jedynie opis akcji bojowych oraz rozdział zatytułowany „Życie partyzanckie” jest dziełem autorów wymienionych na karcie tytułowej. Byliśmy naocznymi świadkami większości opisywanych wydarzeń, oglądaliśmy je oczami młodych chłopców a spisaliśmy je już z perspektywy minionych kilkudziesięciu lat. Zdając sobie sprawę z tego, że działanie czasu jest nieubłagane i, że przemija już pokolenie akowców, autorzy chcieli utrwalić garść faktów, których byli świadkami stanowiących zapewne jakiś skromny przyczynek do zobrazowania wysiłku Narodu Polskiego w walce z okupantem niemieckim. Chcieliśmy w ten sposób również oddać hołd poległym kolegom – partyzantom naszego oddziału, którzy swoje młode życie oddali za Ojczyznę. Chcąc zachować dla przyszłych pokoleń wspomnienie o naszych poległych, pozostali przy życiu koledzy ufundowali dwie tablice pamiątkowe, jedną z nazwiskami poległych wmurowano w ścianę zewnętrzną kościoła we wsi Babin w bezpośredniej bliskości pola bitwy pod Pawlinem, drugą umieszczono wewnątrz kościoła powizytkowskiego w Lublinie. Stopnie wojskowe przy nazwiskach i pseudonimach osób występujących w opisywanych zdarzeniach podane są wg stanu przed akcją „Burza” i nie uwzględniają późniejszych zmian.
